Styczeń to okres kojarzący się z chłodnymi dniami, z mniejszą ilością słońca, z niższymi temperaturami, ze spadkiem nastroju, a także z kaszlem i katarem. Prawie każdemu z nas chociaż raz w życiu okres jesienno-zimowy uprzykrzył życie na kilka dni. Czy popularna witamina D może być rozwiązaniem na te wszystkie dolegliwości? Od lat znane jest działanie witaminy D na układ mięśniowo-szkieletowy poprzez regulację metabolizmu wapnia i fosforu, co wpływa na zdrowe kości i zęby. To działanie witaminy D jest wykorzystywane w leczeniu osteoporozy i hipokalcemii, czyli zmniejszonego stężenia wapnia we krwi. Ponadto zwiększone stężenie wapnia warunkuje utrzymanie prawidłowego napięcia mięśni. Dodatkowo Kalcytriol (aktywna forma witaminy D3)pobudza także układ immunologiczny większej pracy. W wielu badaniach naukowych potwierdzono wpływ witaminy D na wzmacnianie wrodzonej odpowiedzi immunologicznej oraz jej działanie przeciwzapalne. Z tego też powodu stale badana jest rola tej witaminy w profilaktyce i leczeniu chorób o podłożu autoimmunologicznym, takichjak toczeń rumieniowaty, cukrzyca typu 1, łuszczyca czy stwardnienie rozsiane. Jako immunomodulator witamina D wpływa na przesunięcie produkcji cytokin z Th1 do Th2. Przyczynia się również do osłabienia zdolności komórek dendrytycznych do prezentacji antygenu, co pociąga za sobą mniejszą skłonność do wystąpienia reakcji alergicznych.

Witamina D w 20% dostarczana jest wraz pożywieniem. Produkty zawierające największe jej ilości to ryby morskie (makrela, łosoś, śledź) i oleje rybne. Mniejsze ilości witaminy D obecne są w mięsie, drobiu, podrobach i produktach mlecznych. Najmniej witaminy D zawierają produkty roślinne. Pamiętajmy, że witamina D wchłania się w jelicie cienkim w obecności trawienia tłuszczów,80% witaminy D jest wytwarzane w toku przemian zachodzących w skórze. Mimo że promieniowanie UVB jest najważniejszym źródłem witaminy D, to żywność odgrywa równie istotną rolę.